ارتقاء کیفیت جریان هوای داخل تحت تأثیر دیوارهای جداکننده داخلی در فضاهای اداری مجهز به سیستم‌های تهویه مطبوع با روش CFD

جریان هوای داخل در فضای بسته معماری، علاوه بر این‌که به موقعیت و شرایط دمنده‌ها و مکنده‌های سیستم‌های تهویه وابسته است، تابع دیوارهای جداکننده داخلی و موقعیت قرارگیری آن‌ها در فضا نیز می‌باشد. جریان هوای همگن و یکنواخت در تراز کارکنان از ملزومات آسایش حرارتی بوده که به‌طور عمده به‌دلیل استقرار نامناسب دیوارهای جداکننده و نیز موقعیت دمنده‌ها و مکنده‌ها این جریان برقرار نمی‌شود و بعضاً در بخش‌هایی، جریان هوای مطبوع وجود ندارد.روش انجام این پژوهش، یک روش ترکیبی بوده که راهبردهای تحقیق تجربی، شبیه‌سازی و پژوهش موردی را درگیر می‌نماید: این مقاله روش دینامیک سیال محاسباتی (CFD) را جهت پیش‌بینی سرعت و جهت حرکت جریان هوای داخل در فضای بسته اداری و نیز ارتقای همگنی جریان هوای داخل در تراز کارکنان واحد اداری به‌کار می‌گیرد. مقایسه بین اندازه‌گیری‌های تجربی و نیز شبیه‌سازی‌های عددی، علاوه بر افزایش دقت محاسبات، خطاهای آزمایشگاهی را مشخص نموده و تأییدی بر روایی روش تحقیق نیز می‌باشد. کلیه مشاهدات و آزمون‌ها در یک نمونه موردی تصادفی در اهواز (اقلیم گرم و نیمه مرطوب که نیاز به خنک‌کنندگی فراوان با کمک سیستم‌های تهویه مطبوع اختلاطی دارد) انجام می‌گیرد. شبیه‌سازی‌های عددی این پژوهش با استفاده از نرم‌افزارهای Gambit و Fluent انجام گرفته‌اند. نتایج نشان می‌دهد علاوه بر محل قرارگیری دریچه‌های پخش‌کننده جریان هوا، موقعیت دیوارهای جداکننده داخلی از نظر ارتفاع بر جریان هوای داخل تأثیرگذار است و طراحی صحیح آن‌ها می‌تواند شکل جریان هوای داخل را همگن و قابل پیش‌بینی نماید